هیچکس...

ای دل!

صحرای بلا به وسعت تاریخ است

و تامومنین را به بلایی کربلایی نیازمونده اند

 رها نمیکنند، می انگاری که به یک زبان در دهان گرداندن

که"یا لیتنا کنا معکم" تو را واگذارند

تا در صف اصحاب عاشورایی امام عشق محشور شوی؟

زنهار که بر محور حق و عدل میچرخد

وتا تو کربلایی نشوی

تا سلاح در کف نگیری

و پای در میدان ننهی

و جراحت و درد و سختی

 و اسارت صبر نورزی

تو را به خیل عاشورائیان نمیپذیرند...

شهید اوینی          

ای ساربان اهسته ران

ارام جان گم کرده ام

اخر شده ماه حسین من کاروان گم کرده ام...

گاهی اگر با ماه صحبت كرده باشی

از ما اگر پيشش شكايت كرده باشی

گاهی اگر در چاه مانند پدر آه

اندوه مادر را حكايت كرده باشی

گاهی اگر زير درختان مدينه

بعد از زيارت استراحت كرده باشی

گاهی اگر بعد از وضو مكثی كنی تا

آيينه يي را غرق حيرت كرده باشی

در سال های سال دوری و صبوری

چشم انتظاری را شفاعت كرده باشی

حتی اگر بی آن كه مشتاقان بدانند

گاهی نمازی را امامت كرده باشی

يا در لباس ناشناسی در شب قدر

از خود حديثی را روايت كرده باشی

يا در ميان كوچه های سرد و تاریک

نان و پنير و عشق قسمت كرده باشی

پس بوده ايی و هستی و می آيی از راه

تا حق دل ها را رعايت كرده باشی

پس مردمك های نگاه ما عقيم اند

تو حاضری بی آن كه غيبت كرده باشی!

(نغمه مستشار نظامی)

  امام محمد باقر(ع) می‌فرمایند:
«اگر خواستی ببینی که در تو خیری هست، به قلبت نگاه کن.
 اگر اهل طاعت خدا را دوست داشتی و از اهل معصیت خدا بدت می‌آمد، پس در تو خیری هست.
 و اگر از اهل طاعت خدا بدت می‌آمد، و اهل معصیت را دوست داشتی در تو خیری نیست
 و خدا هم از تو خوشش نمی‌آید و انسان با همان چیزی است که دوستش دارد؛

 إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیکَ خَیْراً فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِکَ
 فَإِنْ کَانَ یُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ یُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفِیکَ خَیْرٌ
 وَ اللَّهُ یُحِبُّکَ
وَ إِنْ کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ یُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ
 فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ
 وَ اللَّهُ یُبْغِضُکَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَب‏ّّ»(کافی/2/127).‏

    امام صادق(ع) می‌فرمایند:
 «هر کس که به خاطر خدا دوست داشته باشد و به خاطر خدا دشمنی کند
 و به خاطر خدا عطا کند از کسانی است که ایمانش کامل شده است؛

  مَنْ أَحَبَّ لِلَّهِ وَ أَبْغَضَ لِلَّهِ وَ أَعْطى‏ لِلَّهِ، فَهُوَ مِمَّنْ کَمَلَ إِیمَانُه»(کافی/‏2/124)

^{منبع b-mahboob.blog.}